Schrijven met vitamine L
Het lijkt wel of ik met de jaren het schrijven steeds leuker gaat vinden. Klinkt misschien raar. Vond ik het dan eerst minder leuk? Nee, hoor. Wat ik vooral merk is dat ik steeds beter word in het vinden van een mooie insteek voor een verhaal. Ik zie dat ook als een sport: iedere tekst, ongeacht onderwerp, weer een mooie voorzet geven. Ik gebruik vaker ‘andere’ woorden, durf te spelen in zinsopbouw, vraag nog beter door en weet hersenspinsels om te zetten in mooie zinnen.
Dat komt enerzijds doordat je van jezelf veel kunt leren (als je er tenminste voor openstaat) maar ook van anderen. Niets voor niets ligt er standaard een stapel tijdschriften op de eettafel, van Libelle en Viva tot Elsevier Juist en Quest. En mijn boekenkast is inmiddels ook aardig gevuld.
Schrijven is wat mij betreft dan ook vooral schrijven met vitamine L. De L van Liefde, Leren en Lezen.